Er is de laatste tijd nogal wat discussie over het gebruik van titaandioxide door de industrie en de toepassing ervan in consumentenproducten. Sommigen beschouwen titaniumdioxide als een mogelijk kankerverwekkende stof en anderen zeggen dat er onvoldoende bewijs is om deze bewering te staven. Sommigen beschouwen titaniumdioxide als een mogelijk kankerverwekkende stof en anderen zeggen dat er onvoldoende bewijs is om deze bewering te staven. Met zulke tegengestelde beweringen is het moeilijk om te weten wat waar is. Hoe kunnen bedrijven beslissingen nemen over titaniumdioxide als de rapporten zo besluiteloos zijn? Bij JOA vonden we het nodig om duidelijkheid te scheppen. Dus wat zijn de verschillende verklaringen? Laten we ze kort opnoemen.
Enerzijds heeft het International Agency for Research on Cancer (IARC) titaandioxide onlangs geclassificeerd als een groep 2B-carcinogeen. Dit betekent dat het mogelijk kankerverwekkend is voor de mens door inademing.
Tegelijkertijd heeft de Titanium Dioxide Manufacturers Association (TDMA) een andere mening. Ze schreven dat “het IARC onvoldoende bewijs bij mensen vond, maar voldoende bewijs voor het risico op kanker bij dieren en dat de beslissing van de EU om titaniumdioxide te classificeren als mogelijk kankerverwekkend door inademing niet gebaseerd is op nieuw wetenschappelijk bewijs, maar eerder een extra voorzorgsaanpak weerspiegelt voor het bekende gevaar van het inademen van te veel stof in het algemeen”.
Wat is titaandioxide?
Wanneer twee hoog aangeschreven instituten zulke verschillende resultaten publiceren, leidt dit tot verwarring. Hierdoor is het voor bedrijven moeilijk om beslissingen te nemen. Laten we het wat duidelijker maken door eerst de stof zelf onder de loep te nemen. Wat is titaandioxide?
Titaandioxide is een poederachtig wit pigment en wordt gebruikt in allerlei consumentenproducten zoals tandpasta, verf en plastic. In de voedingsmiddelenindustrie bekend onder voedingskleurstof E171. Titaandioxide wordt vaak aangeduid met CI 77891 op verzorgingsproducten zoals zonnecrème. Het is bijna onvermijdelijk dat de meeste mensen in contact komen met titaniumdioxide. U kunt hier meer lezen over de voorschriften voor titaandioxide.
Werken in een stoffige omgeving is ongezond, punt uit
Aan welke kant je ook staat, stof en vooral fijn slecht oplosbaar (semi-giftig) stof is slecht voor je longen en gezondheid. Sommige stofdeeltjes ontbranden gemakkelijk en exploderen wanneer de omstandigheden goed zijn. In de industrie worden poeders en niet alleen Titaandioxide vaak geleegd uit zakken, bigbags of containers in procesapparatuur zoals doseerfeeders en hoppers. Juist in deze situaties, wanneer het stofafzuigsysteem uitvalt of niet aanwezig is, ontsnappen er ook fijne poeders naar de werkomgeving van operators.
Behalve dat er stof in de lucht komt in de operatorruimtes, zal er ten slotte stof neerslaan op apparatuur, constructiebalken, vloeren, enz. Dit vereist reinigingsactiviteiten in de fabriek. Over het algemeen hanteren veel bedrijven een algemene maximale emissiegrens van 5 mg/m3 voor inadembaar stof. Voor (semi)toxische oplosbare stoffen zijn andere maximale emissiewaarden toegestaan. Helaas worden operators in veel fabrieken nog steeds blootgesteld aan te hoge stof- en dampemissieniveaus tijdens deze processen en riskeren ze gezondheidsproblemen.
Conclusie over een gezonde werkomgeving
Het maakt niet uit wie er gelijk heeft in de discussie over titaniumdioxide. Het is bewezen dat stof in het algemeen ongezond en in sommige gevallen zelfs explosief is (zie ook: Gezonde werkomgeving). Dit betekent ook voor titaniumdioxide dat het belangrijk is om voorzichtig te zijn en ervoor te zorgen dat je je werknemers en je fabriek met de juiste apparatuur beschermt. Bij JOA innoveren we al meer dan 2 decennia lucht en naar onze mening is er geen enkele operator die graag in een stoffige werkomgeving werkt.
